Olmayan bir zaman diliminde olmayan bir yerdeyim aslında olmayacak hayaller kuruyorum olmayan insanlarla...yarattığım cam fanusun içinde nefes almakta zorlanıyorum bu ara,gene de ukala bir tavırla başım dik kimseye ödün vermiyorum inadına...zaman diyorum sadece birazcık zaman ,gün geçtikçe daha da inanıyorum buna ...büyüyorum istemesem de, renkler değişiyor,insanlar değişiyor... çocukluğumun Karşıyaka'sı artık aynı değil... ben de aynı değilim değişiyorum daha sinirli ,daha az gülen bir ortayaşlı kadına dönüşüyorum ama inatla kabul etmiyorum...yolun yarısına yaklaştığım bu günlerde hayatın karmaşasından uzak tutmaya çalışıyorum kendimi pek de başarılı olamayarak...şehitlerimize üzülüyorum anlamsız insanlara tonlarca laf sıralayarak ve geleceğe ümitle bakmıyorum artık, hatta korkuyorum her gelen yeni günden ...nasıl bir dünya bırakacağımızı düşünüyorum henüz doğmamış çocuğuma ,kılına zarar vereceğin vay haline diyerek, vatanımın evladının canının bu kadar ucuz olduğuna hayıflanarak...karamsarım,umutsuzum kısaca,bugün şehit düşen askerlerimizin ardından söyleyecek söz bulamıyor mekanları cennet toprakları bol olsun diyor ve susuyorum...
kelebek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder