kelebeğin rengi...

uzunca bir aradan sonra yine kelimeler döküldü beyazlığın üstüne,gene yazamamaktan şikayet ederken:)içim karanlık bugün güneş parıldamıyor İzmir gibi..

güneşin görünmediği bir gün daha İzmir de sanki istemeden yapılan şeyleri örtercesine bulutlar kaplamış gökyüzü maviliğini,sarı turuncu yapraklar yollarda garip bir hüzün oluşturmuşlar her hazan mevsimi olduğu gibi renkler büyüleyici ama bir o kadar da ağlama hissi uyandırıyor insanda bitiş sona eriş...

keşke insanlar her istediklerini yapabilseler,umutsuzluğa kapılmasalar hiç,hep hayal ettikleri gibi yaşayabilseler hiçbir şey için geç kalınmasa erken gidişler olmasa istedikleri tam da o anda olabilse.beraber olmak istedikleriyle olabilseler,istedikleri evde oturabilseler hani hayal ettikleri gibi pembe panjurlu ev kıvamında,sevdikleri işte çalışabilseler ve öyle bir yaşasalar ki şikayet edecek hiçbirşeyleri olmasa umutları hiç tükenmese hiç solukları kesilmese biliyorum çok şey istiyorum :) gene şikayet edecek birşeyler bulurmuyuz ki tüm dileklerimiz gerçek olsada nankörmüdür insanoğlu dedikleri gibi ?? bilmemm.. ama daha güleryüzlü bir insan topluluğu olur sanki etrafta insanlar başlarını yukarı kaldırırlar kaldırım taşlarını sayacaklarına belki her sabah karşılaştıkları insanlara gülümserler günaydın diyerek kimbilirr??

yeni bir yıl daha kapıda çok az kaldı zile basmasına:) tüketilmek üzere bekliyor sırasını..dilerim yeni yılda daha az şikayet eder daha çok gülümseriz ve yine dilerim ki dilediğimiz herşey tam da dilediğimiz anda olur hiç bekletmeden ...

mutlu ,huzurlu, şehitsiz,afatsız,sağlıklı,sevdiklerimiz ve sevenlerimizle hep ağız dolusu güleceğimiz bir 365 gün dileğiyle...

umutlu yıllar dostlarr...

sevgilerr

kelebekk..:)